Ο μάγειρας Στρίφας και το μαγικό φίλτρο

Ο μάγειρας Στρίφας και το μαγικό φίλτρο

της Δέσποινας Κωνσταντινίδου

Μια φορά και έναν καιρό, πριν πάρα πολλά χρόνια, σ’ ένα βασίλειο στο οποίο κυβερνούσε ο βασιλιάς Βάρδας,  πήγαιναν όλα μια χαρά. Όλοι έκαναν τις δουλειές τους και ζούσαν ευτυχισμένοι, ώσπου  μια μέρα, χωρίς να ξέρουν το γιατί, ξύπνησαν  όλοι άρρωστοι.

Άλλου του πονούσε το κεφάλι, άλλου η κοιλιά, άλλου και τα δυο. Όλοι αναρωτιόντουσαν, ποιο κακό μάτι τους έβλαψε, αφού την προηγούμενη μέρα ήταν όλοι μια χαρά. Πώς γινόταν να ξύπνησαν όλοι με τέτοιους πόνους στην κοιλιά και στο κεφάλι; Τί μπορεί να έγινε στα καλά καθούμενα;

Έβαλαν λοιπόν τα γεγονότα κάτω για να βγάλουν ένα συμπέρασμα, διότι τόσο μεγάλη επιδημία δεν εξηγιόταν. Σκέφτηκαν λοιπόν: Πήγαμε στα χωράφια να δούμε α σπαρτά, μετά στους μύλους, ύστερα καθαρίσαμε το παλάτι και οι πριγκίπισσες πήγαν να αγοράσουν καινούργια φορέματα. Το  μεσημέρι φάγαμε αυτό το περίεργο φαγητό που έφτιαξε ο μάγειρας, ο Στρίφας.

«Αυτό είναι, αυτό είναι», πετάχτηκε αμέσως ο Ξερόλας, που τα ήξερε βέβαια όλα,  το δεξί χέρι του βασιλιά και απευθύνθηκε στον Στρίφα, που κάθονταν σε μια γωνιά λυπημένος.

«Τί έβαλες μέσα στο φαγητό, εσύ, και κόντεψες να μας ξεκάνεις όλους, μαζί και τον εαυτό σου φυσικά;» Όλοι γύρισαν και κοίταξαν το μάγειρα με κακία. Εκείνος προσπάθησε αμέσως να απολογηθεί «Δεν έβαλα κάτι περίεργο, μα το Θεό. Έβαλα στρείδια, μύδια, σκόρδα και αγκινάρες. Μα τα λες αυτά περίεργα;» «Α! Δεν πας καλά μου φαίνεται, έφαγα εγώ τέτοιο φαγητό χωρίς να το ξέρω;» είπε ο βασιλιάς. «Ναι και μάλιστα, αν θυμάστε βασιλιά μου μού είπατε πως είναι και πολύ νόστιμο!» «Ναι, αλλά δεν ήξερα, τι είχες βάλει μέσα. Ωχ, τώρα τί θα γίνει; Πονάμε! Πώς θα γιατρευτούμε;»

Ο Στρίφας, που τώρα πια ένιωθε μεγάλες τύψεις για το κακό που προκάλεσε, είπε δειλά «Παλιά πριν γίνω μάγειρας ήμουν μάγος και τους γιάτρευα όλους, ζούσα εκεί πέρα στα κάστρα.» «Αφού είναι έτσι γιάτρεψε και εμάς!», είπαν όλοι με μία φωνή, ελπίζοντας πως ο παράξενος μάγειρας θα μπορούσε να τους βοηθήσει. «Πρόσεχε όμως, κακομοίρη μου, γιατί άλλη φορά δεν θα σε ανεχτώ και θα τιμωρηθείς αυστηρά!» «Εντάξει μεγαλειότατε βασιλιά μου, θα κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ.»

Την επόμενη μέρα ο Στρίφας ο μάγειρας πήγε μ’ ένα καλάθι στο μεγάλο δάσος να μαζέψει βότανα. Γέμισε το καλάθι του με λουίζα, φασκόμηλο, χαμομήλι και άλλα μυστικά βότανα, που μόνο εκείνος ήξερε. Ύστερα τα πήρε και πήγε στο παλάτι. Έβαλε όλα τα βότανα μαζί σε ένα καζάνι να βράζουν και τότε πρόσθεσε ένα ,μυστικό φίλτρο. Ανακάτευε, ανακάτευε και όταν ετοίμασε το γιατρικό, έδωσε πρώτα στο βασιλιά και μετά στους άλλους υπηκόους να πιουν. Δεν είχε κανένα αποτέλεσμα!

Έπρεπε να σκεφτεί μία λύση, μια και ο βασιλιάς δεν αστειευότανε με τις τιμωρίες του. Τότε σκέφτηκε: «Θα πάω στα κάστρα, όπου ζει ένας γέροντας σοφός. Εκείνος σίγουρα μπορεί να κάνει κάτι.» Η αλήθεια είναι ότι είχε πει και ένα μικρό ψεματάκι στο βασιλιά. Ο σοφός γέροντας ήταν ο μάγος, όχι ο μάγειρας ο Στρίφας, που ήξερε μόνο να μαγειρεύει. «Λοιπόν, πρέπει να βιαστώ. Ωχ, πονάει και η κοιλιά μου.»

Όταν έφτασε στο κάστρο του γέροντα, ρώτησε κάποιες δούλες μήπως ξέρουν που είναι ο γέροντας. Είχε πολύ μεγάλη φήμη. Τον έλεγαν Σοφό για τα σοφά λόγια και μάγια που έκανε. Οι δούλες του είπαν, πως θα τον έβρισκε στην άλλη πλευρά του κάστρου. Ο Στρίφας τρέχοντας και βογγώντας από τους πόνους έφτασε στην άλλη πλευρά του κάστρου και είπε στο γέροντα, τι συνέβη. Αυτός άκουσε σκεφτικός τα λόγια του μάγειρα και του υποσχέθηκε ότι θα έκανε ό, τι μπορούσε.

Άρχισε που λέτε  να αναμειγνύει φίλτρα και φίλτρα, τα οποία οπωσδήποτε είχαν μαγικές ιδιότητες, και να γεμίζει μικρά μικρά μπουκαλάκια. Που και που γυρνούσε προς το Στρίφα και του έλεγε «Μη στενοχωριέσαι! Θα βρούμε τον τρόπο να γίνουν όλοι πάλι καλά», και ξαναγυρνούσε στο σπουδαίο του έργο.

Κάποια στιγμή χαμογέλασε ευχαριστημένος και έδωσε στον Στρίφα ένα μεγάλο χρωματιστό μπουκάλι. «Ο καθένας να πιεί από δύο σταγόνες. Όχι παραπάνω, αλλά ούτε και λιγότερο» Ο μάγειρας τον ευχαρίστησε και γύρισε, όσο πιο γρήγορα μπορούσε στο παλάτι. Έδωσε σε όλους να πιουν από το μαγικό φίλτρο, ξεκινώντας φυσικά από το βασιλιά. Αμέσως όλοι ένιωσαν λες και ξαναγεννήθηκαν. Είχαν εξαφανιστεί οι πόνοι και τα χαμόγελα επιστρέψαν στα πονεμένα τους πρόσωπα. Χαρούμενοι και υγιείς γύρισαν όλοι στις δουλειές τους.

Ο βασιλιάς θέλοντας να ευχαριστήσει τον Στρίφα πιστεύοντας ότι αυτός τους γιάτρεψε, οργάνωσε ένα γλέντι με όλους καλεσμένους και τους έδωσε ένα χρηματικό ποσό. Ο Στρίφας ήταν το τιμώμενο πρόσωπο και όλοι τον θαύμαζαν. Είχαν πιστέψει πως αυτός ήταν ο μάγος. Αυτός δεν ομολόγησε ποτέ την αλήθεια. Όχι, δεν ήταν κακός, όμως του άρεσε που τον θαυμάζανε. Ο βασιλιάς του έδωσε τον τίτλο του επίτιμου μάγειρα και βοτανολόγου και οι τιμές που του απένειμε ήταν μεγάλες. Ο σοφός γέροντας συνέχισε εκεί στα κάστρα να φτιάχνει τα μαγικά του φίλτρα και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Κωνσταντινίδου Δέσποινα Β’2.